Gamen, oh zo leuk, maar ook o zo gevaarlijk. Dan bedoel ik het nog geen eens qua waanzin en in sommige gevallen niet meer kunnen onderscheiden van de realiteit & een (klote) video spel...
Nee, ik bedoel het puur gebaseerd op tijd, want hoe veel tijd spendeer jij nu aan gamen? Aan je PlayStation, XBOX, PC, Nintendo of andere game console?
Hoe veel geld heb je in de apparatuur gestoken? En games? Uitbreidingen? In-game aankopen?
Waarschijnlijk te veel... Ga dit voor jezelf na, zoek je bank geschiedenis erbij & kom erachter hoe veel geld je nu werkelijk steekt in de 1tjes en 0lletjes van de neppe digitale wereld.
Als ik naar mezelf kijk, begon mijn game reis op mijn 8e, op een PlayStation 1, omgebouwd om beter te functioneren en zwaardere games te draaien, hier speelde ik Need for Speed 1994 & wat andere race games op.
Op zo ongeveer mijn 10e kwam er een nieuwe televisie met een PlayStation 2 ingebouwd, hier kwam Test Drive om de hoek en ben ik op een gegeven moment ook GTA Vice City Stories gaan spelen, alhoewel dit spel snel opgeborgen was nadat mijn ouders zagen wat er gebeurde in dit spel...
Ook best begrijpelijk al zeg ik het zelf, het is natuurlijk niet bepaald een ''voorbeeld'' voor een pre puber...
Naast de PlayStation 1 & 2 was er een desktop computer waarop ik euro truck simulator, farming simulator, wildlife tycoon en nog wat andere spellen speelde.
Alhoewel ik altijd meer waarde hechtte aan het eind resultaat, aan het veel geld en levels hebben om alles te doen, dan aan het daadwerkelijk werken voor de voortgang.
Vrij vroeg was ik dan ook bezig met het hacken van spellen door tools als Cheat Engine, de legenden onder ons kennen hem nog.
Echter bleef mijn gamen uit de hand groeien, tot een punt waarbij ik binnen 7 maanden meer dan 2000, ja, TWEEDUIZEND EURO had verspild aan gamen, via google play facturering, SMS diensten, betaalde telefoonlijnen en giftcards van gestolen geld...
Yep, I was a mess...
Ik verklootte mijn leven hier volledig, alleen maar gamen, gamen en nog eens gamen was waar ik aan dacht & ik was dan ook flink verslaafd... Voor meerdere jaren...
Dit bleef een herhalend patroon, het werd alleen maar meer. Tot ik op mijzelf woonde was er altijd nog wat monitoring, maar ja, een gast die net uit de pubertijd komt, met zichzelf in de knoop zit en niemand heeft om hem te stoppen met het vluchten van de realiteit, die wordt pas écht verslaafd...
Dag in & dag uit was ik aan het gamen... Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, bijna niets etende, ik dronk misschien 2 glazen water op zo'n dag, had hoofdpijn, buikkrampen & voelde me aan het einde van zo'n dag altijd schuldig, want ik had de dag verspild... Soms deed ik het bewust, dan keek ik ieder uur op de klok en dacht ik ''heel even nog'', voor een keer of tien. Echter waren er ook momenten dat ik alles had geskipt en 6-8 uur ineens kwijt was, aangezien ik alleen maar gamede...
Naast de ontiegelijke hoeveelheid tijd & geld die ik in deze onzin stak, ontnam ik mijzelf op deze manier ook om verder te komen... Om aan mijzelf te werken en te gaan leven in het échte leven...
Ik kan vol overtuiging zeggen dat gamen mij voor een lange tijd vast heeft gehouden in een depressie en dat een oneindige loop van negativiteit zich keer op keer herhaalde...
Tot de dag van vandaag ben ik mij bewust van de risico's, dit betekent niet dat ik nooit meer game, integendeel, ook vandaag had ik op mijn telefoon even een uurtje een vlucht simulator aan... Maar ja, dan ben ik er weer klaar mee en verwijder ik het spel...
Af en toe heb ik een periode van een paar dagen tot een week waarmee ik veel bezig ben met gamen, vaak juist als het niet goed met me gaat en ik me even niet wil bezighouden met het fixen van de problemen die zich voor doen, maar altijd gaan de games er weer af.
Altijd kom ik weer terug bij mijn volgende conclusie:
Gamen zal jouw leven ruïneren als jij dit toestaat, het is een verslaving die er even tussendoor sluipt & vergiftigt alles en iedereen om jou heen, want je zal verzuren, je zal interacties met dierbaren skippen..
Been there, done that & geloof me nou... Het voelt niet goed om tien gemiste oproepen te hebben van je moeder en hier 's nachts achter te komen, dat ze niet weten of je überhaupt nog leeft...
Bepaal je limiet, zet je grens en houd je hieraan... Kan je dit niet? Pleur die meuk dan helemaal uit jouw leven, dit zal de eerste week goed gaan, de tweede week zal je ernaar verlangen als nooit tevoren, de derde week is het cruciale punt & na de 4e week kijk je om en denk je ''was dit het nu?''.
Neem de controle over jouw leven, over jouw échte leven & gooi die 1tjes en 0lletjes toch eens aan de kant...
Want je verdient beter dan ''goed'' te zijn in een digitale wereld, juist omdat je dit nog meer kan zijn in de échte wereld.
Wil je ondersteund worden bij het stoppen en/of verminderen van verslavingen en jouw droomleven te bouwen?
Klik dan op de link hieronder & laat je gegevens achter, dan ben ik er voor je!