(Cyber)pesten

Uitschelden, vernederen en privacy schenden zijn maar enkele voorbeelden van (cyber)pesten, iets waar ik ook veel van heb ervaren, tegenwoordig gelukkig niet meer zo veel, maar in de tijden dat ik mensen minder goed snapte en meer risico's nam, heb ik mijn fair share zeker wel meegemaakt.

Vandaag schrijf ik dan ook over die ervaringen & geef ik je mijn inzichten mee hoe je er beter mee om kan gaan & hoe je je ertegen kan bewapenen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Als klein kind was ik anders, ik was immers behoorlijk ondergewicht & muzikant, geen voetballer zoals de jongens dat deden of een volleyballer als de meiden dat deden.
Oké, muziek maken vond & vind ik nog steeds leuk, maar op dat vlak viel ik dus per direct buiten de boot, ik was anders, deed andere dingen en om heel eerlijk te zijn had ik als klein kind ook best wel wat last van mijn autisme.
Als kind kreeg ik dan ook vele trainingen en heb ik veel gesprekken aangegaan met therapeuten en psychologen. In eerste instantie om het pesten te bestrijden, om beter te weten hoe ik daarmee om kon gaan en later ook om mijn trauma's te behandelen.

Een van de voorbeelden van de kinderen die bij mij op school zaten, was dat de dag nadat ik mijn spreekbeurt had gepresenteerd over mijn autisme & wat dit voor mij inhield, een van de toenmalige pestkoppen naar school kwam met een paar kisten asperges, dat terwijl ik Asperger heb, sindsdien werd ik dus ook voor asperge uitgemaakt.
Dat had dan ook een behoorlijke impact op mij & was een van de redenen dat ik voor groep 8 naar een andere basisschool ging.

Op de andere basisschool waren er minder pestkoppen in de klas, maar alsnog ging het pesten op het dorp door, ik kon niet veilig naar buiten of ik werd wel uitgescholden, achterna gejaagd, belaagd door vuurwerk rond het oudjaar.
Trouwens ook niet alleen door de mensen uit mijn klas... Nee, was dat maar zo, ook mensen die jaren ouder waren, alsmede stukken jonger.

Doordat ik niet veel naar buiten ben gegaan en ''normaal'' heb kunnen opgroeien heeft mijn ontwikkeling naar puber veel langer geduurd dan eigenlijk had gemoeten, mijn pubertijd kwam dan ook pas toen ik zo'n 16 was, oké, voor die tijd wel wat fysieke veranderingen, maar mentaal brak ik toen pas los.
Daardoor heb ik dus altijd problemen gehad met sociale contacten alvorens ik uit huis ging naar het psychiatrische ziekenhuis.

Cyberpesten daarentegen begon eigenlijk bij mij op de middelbare school, in de eerste brugklas, van uitschelden & belachelijk maken, tot op een gegeven moment een paar jaar later zelfs ongewenste foto's van me te delen met mijn school... Jep, je snapt wel welke ik bedoel...
Online ben ik bedreigd, uitgelachen, uitgescholden, vernederd, geïntimideerd en meer.
Eerst had ik er dan ook veel last van, het is tenslotte niet leuk + ik wist niet hoe ik ermee om kon gaan.
Ik snapte de sociale media nog niet & dacht er niet te veel van, dat heb ik dan ook met een hoge prijs veranderd.


Veel meer kan ik schrijven over het (cyber)pesten wat ik heb meegemaakt, maar daar schieten we allebei niets mee op, ik niet voor mijn gemoedstoestand & jij niet, omdat je natuurlijk wilt weten hoe je ermee om kan gaan, niet wat mijn ervaringen ermee zijn.


Daarom heb ik een overzichtje voor je:

Weet je niet hoe je met sociale media om kan gaan, zorg er dan voor dat je of jezelf het gebeuren aan leert en anderen vraagt om feedback, of dat je er gewoon van weg blijft. Ik zie zo veel mensen lukraak maar op sociale media zitten en vernederd worden, terwijl ze zich van geen kwaad bewust zijn en juist iets positiefs proberen bij te dragen.
Mensen gaan oordelen & waarschijnlijk ook veroordelen, op het internet is een mening achterlaten makkelijker dan ooit tevoren, dus reken er maar op dan 90% van de ''haters'' dit niet alleen denken, maar vervolgens ook aan je laten weten. Ook zij bedoelen er niets verkeerd mee, ze snappen tenslotte niet wat ze voor impact hebben.
Ga er niet vanuit dat je direct steun gaat ontvangen, mijn ervaringen hebben me duidelijk genoeg aangegeven dat er maar weinig mensen zijn van je ''vrienden'', ofwel offline, ofwel online, die je daadwerkelijk zullen steunen wanneer je hulp nodig hebt, zelfs als je ziet dat ze je berichten ontvangen.

It's you vs you, maar ook you & you. Ja, je moet jezelf uitdagen in het leven en niet vergelijken met anderen, maar het is ook belangrijk dat jij je beste vriend bent, jij bent tenslotte aanwezig bij die momenten waarop jij je niet zo goed voelt en niemand anders zal dat zo vaak en extreem gaan meemaken dan jij.

Tip 1 is dus: Don't do it, if you don't get it. Leer erover of blijf er ver vandaan.
Mijn tweede tip is: Trek je er niets van aan, ik snap dat dat moeilijk is, maar als je je beseft dat de meeste mensen die je tegen komt je toch niet veel vaker meer gaat zien, dan wordt de last alweer wat minder, nietwaar? Echter kan je natuurlijk ook kritiek ontvangen of zelfs gepest worden door mensen die je wél vaker ziet, dan is het belangrijk dat je dit bespreekbaar maakt, sommige mensen zijn (hoe idioot dan ook) zich niet bewust van wat voor gedrag ze uitten. Daarom is het aan jou om ze bewust te maken, als ze dan vervolgens niets ermee doen, dan is het tijd om de hogere hand erbij te gaan pakken, daar vind je ook wel een manier in.

De derde tip van vandaag is: Werk hard aan jezelf. Als ik van mensen te horen krijg dat ik in slechte vorm ben, vooral was, dan kan ik me dat of laten frustreren, of inzetten als motivatie.
Als jij de oorzaak wegneemt waarop mensen je pakken, dan zullen ze alsnog wat anders gaan vinden om je op te pakken, zeker als ze dit doelbewust doen & helaas zijn ook die mensen er.
Nu is het natuurlijk belangrijk om te onthouden dat je niet moet werken aan jezelf omdat anderen dat zeggen, maar alleen omdat jij dat wilt. Echter mag je natuurlijk wél die extra motivatie inzetten.

Pak ze terug, hoe hard het ook is & hoe zeer ik dit ook afraadt. Soms is het gewoon nodig om mensen te confronteren, even hard te zijn. Ikzelf heb nog nooit iemand fysiek op zijn plek gezet, maar wél mijn grenzen aangegeven & als mensen daarover heen gingen, dan hadden ze een probleem. Een voorbeeld daarvan was bezoek wat bij mij thuis was & tegen mijn muren aansloeg, echter had die woning waar ik zat zeer dunne muren, dus hij was de muur aan het slopen. Ik gaf aan dat hij moest stoppen, echter zag hij dit als een uitdaging & ging door. Ja, toen zat hij even in een nek/rug klem. Ik tolereer een hoop, maar genoeg is genoeg.
Als ik buiten zou zijn en mensen dreigen mij in elkaar te slaan, zal ik niet uithalen, maar als ze het proberen, dan verdedig ik mezelf toch écht wel.
Als mensen echter mijn geliefden als mijn familie zouden bedreigen & ze zijn erbij, dan haal ik wél uit als dat nodig is. Ikzelf red me wel, maar als je mijn dierbaren pakt, dan heb je een probleem.
Nogmaals, ik raad fysieke confrontaties nooit aan, maar soms is het de enige manier, ook in deze moderne tijd, soms is die reset knop gewoon even nodig.

Echter moet je mensen niet gaan pesten, omdat jij gepest word, verplaats het probleem niet, want anders word jij ook een van de oorzaken & dan kom je juist meer in de problemen.

En de laatste tip van vandaag: Weet dat mensen het waarschijnlijk niet bewust op jou bedoelen. De kans dat ze ontevreden over zichzelf zijn & dit uiten naar jou is enorm groot. De meeste mensen ''dealen'' met hun problemen door ze af te reageren op anderen, dit is natuurlijk fout, maar niet altijd binnen je controle. Adem dus even & bedenk hoe erg iets daadwerkelijk is.


Pesten is nooit fijn & ik weet dat vele mensen zelfs uit het leven zijn gestapt doordat ze gepest zijn, daarom wil ik je dit nog vertellen:
Ben jij gepest of word je gepest, weet dan dat de tijden beter gaan zijn. Maak nooit een definitieve beslissing gebaseerd op een tijdelijk gevoel, zelfs als dat tijdelijke gevoel al meerdere jaren duurt, ik herken dat, maar ook dan is het aan jezelf om gewoon door te pakken, want die tijden gaan beter zijn, misschien niet vandaag of morgen, maar zeker sneller dan je acht.