Van een burn-out heb je ongetwijfeld vaak genoeg gehoord, steeds vaker komt het voor, vanwege de hoge werkdruk, steeds minder financiële ruimte, de corona crisis die een sociaal isolement creëerde en oneindige prikkels op sociale media platformen.
Steeds meer wordt er van je gevraagd, terwijl er steeds minder voor terug komt en je weet niet meer wat je kunt doen, dus je gaat door, je wacht een betere tijd af, want die zal vast wel komen toch? Dus je blijft doorgaan en doorgaan, verlaagt de werkdruk niet bewust tot je zo opgebrand bent, dat je uitgebrand bent.
Laat ik eerst praten over jezelf opbranden, want dat doen we allemaal, van tijd tot tijd werken we harder, gebeurd er van alles om ons heen, van overlijdens, tot afgesloten vriendschappen,
Je blijft jezelf uitdagen en merkt van tijd tot tijd dat je tegen een burn-out aan zit, maar er nog niet in zit.
Dit maakte ik de afgelopen 2 maanden ook mee, ik was niet veel bezig met bewust ontspannen, afleidingen als Netflix had ik buitengesloten, vaak uit ging ik niet en vriendschappen liepen op de kliffen.
Met de baan die ik in het lange weekend had, ervaarde ik de eerste paar dagen altijd prima energie, ik kon doorzetten en een korte nacht maakte niet veel uit, echter na werkdag van 11,5 uur op de zaterdag, een vroege dienst op de zondagochtend en maandag ook weer voor een dienst van 10 uur te gaan, ging het niet meer zo goed, gelukkig had de planning op de maandag geen rekening gehouden met het feit dat ik een dubbele dienst wilde draaien, dus ik kon er snel vandoor, echter werd ik de dag later wakker en merkte ik aan mijn lichaam dat als ik de weg op zou gaan, ik naar alle waarschijnlijkheid brokken ging rijden.
Ik zat zo laag in de energie, dat ik wist van joh, als ik nu ga werken, ook al eet en drink ik goed, gaat het mis. Op die dag heb ik mijzelf dan ook ziekgemeld. Daarnaast overleed er een dierbare, lieten mensen hun ware kleuren zien en werd ik weer geconfronteerd met mijn verleden.
Op de woensdag kreeg ik dan ook te horen dat ik niet langer terug hoefde te komen en per direct uit dienst ging.
Hier kreeg ik even flink wat stress van, aangezien deze baan mijn brood op de plank zette, dus ik dacht, help, waar ga ik dat nu vandaan halen. Echter de dagen erna volop gesolliciteerd en vele gesprekken gepland, binnenkort dus weer in dienst.
Bij een burn-up weet je waar je mee bezig bent, merkt op hoe jouw lichaam rust nodig heeft en is het van cruciaal belang dit dan ook te geven. Van een burn-up kan je vrij gemakkelijk overslaan in een burn-out, dan kan je namelijk niets meer doen, ook al wil je zo veel, gaat het simpelweg niet meer.
Maar dan is er nog een versie, de bore-out:
Je haalt geen plezier en uitdaging uit wat je nu doet, dus raak je jouw wil om te doen wat je doet kwijt, je kunt alsnog wel doen wat je doet, maar het voelt gewoon niet goed. Je bent jouw uitdaging kwijt en merkt hoe je enorm gaat schommelen in jouw stemming.
Waarschijnlijk ervaarde ik meer bore-out dan een burn-up...
Iedere keer dat ik namelijk naar mijn werk ging wist ik wat ik kon verwachten, had zeker de laatste tijd veel dezelfde klanten en mijn licht doofde zachtjes uit...
Eén tip: ''houd de uitdaging in jouw leven, waar die er niet is, vind hem, waar je hem niet vind, maak hem, waar je hem niet kan maken, zoek een omgeving waar je dat wél kunt!''.
Maar even een stel dat scenario:
Help, ik zit in een burn-out, je wilt van alles, maar niets lijkt te lukken, wat nu?
Geen flauw idee eerlijk gezegd, een burn-up ervaar ik regelmatig vanwege mijn hoge verwachtingen van mijzelf, een bore-out had ik de laatste tijd, maar een burn-out heb ik gelukkig nog niet ervaren.
Echter is een burn-out tot een zekere hoogte te vergelijken met een depressie, alleen wil je met een depressie niets doen & kan je niets doen, bij een burn-out kan je niets doen...
Bij een depressie heb ik geleerd dat je erdoorheen moet breken, dat je op een gegeven moment zo klaar bent met wat je wel en niet doet, dat je niet anders kan dan opgeven, er letterlijk een einde aan maken, of een moment van helderheid krijgt, de knop die om gaat.
Bij een burn-out is het belangrijk dat je jezelf tijd geeft, ruimte om rustig aan te doen, meer doen van hetgeen wat je gelukkig maakt, ga naar buiten, geniet van het leven.
Na een x periode, vaak een maand of 2, kan je rustig aan weer jouw leven gaan opbouwen, hier is het natuurlijk belangrijk dat je dit stap voor stap doet, je mag ambitieus zijn, zolang je maar kalm, bedachtzaam en vooral vanuit jouw kern reageert en jouw acties uitvoert.
Jaarlijks ervaart 17% van de bevolking een burn-out, doe dus rustig aan, je kan beter genieten van het leven, af en toe niets doen en af en toe in een burn-up fase zitten, dan jezelf zo ver te pushen, dat je maandenlang, soms zelf jaren lang uit de running bent.
Alle voortgang die je namelijk hebt opgebouwd, zal moeilijk worden om te behouden, soms zelfs onmogelijk, beter iedere dag 20 procent extra, dan 1 dag 100 procent...
Doe dus rustig aan, je mag jezelf pushen & uitdagen, maar houd het humaan, houd jezelf op deze aardbol.
Daar zal jouw toekomstige zelf je voor bedanken!
Wil je ondersteund worden bij het behalen van jouw geluk, om vanuit mentale uitdagingen jouw droomleven te bouwen?
Klik dan op de link hieronder & laat je gegevens achter, dan ben ik er voor je!